Paderborn Soest

We zaten in hotel In Via aan de oostzijde van de Altstad en konden s'morgens de ringweg nemen om snel op de juiste weg van het routeboekje te zitten.De temperatuur was na die onweersbui van gisteravond 10 graden gedaald en bewolkt,maar droog.Al snel kwamen we op de Alme Radweg.Deze konden we 40 kilometer volgen,zodat je niet steeds het boekje moest raadplegen.Ook nu moest er weer veel geklommen worden,weliswaar maar 4%,maar met die westen tegenwind voelde het als 8 %.Af en toe de kont van het zadel..Ach dat beetje wind kan er wel bij.Mijn vader zei vroeger dan: die is voor jou.Tegen Duitsers zeg ik altijd:Bitte schon.Volgens een artikel in het NTVG van 1985 moet een mens 15 winden per dag laten met of zonder geluid.
In Buren bij gebrek aan een Konditorei,maar een hotdog genomen van de turkse snacbar.Hoofdschuddend wenste de Frau ons nog gute Fahrt.Daarna begon een tocht naar een hoogte van 404 meter,eindigend in Kneblinghausen.Het was dan wel een geasfalteerde weg,maar toch tot 13%. Dat zag er niet goed uit voor de accus van Koos.Na een lange afdaling,nu wel met geknepen billen en remmen door de wind en hoge hellingspercentage op weg naar Ruthen.Hier liet het boekje ons weer in de steek.Na een omweg met helaas weer zware beklimmingen bereikten we dan Belecke.Hier doemde een traumatische herinnering van de tocht in 2012 op.Ook toen waren we op weg naar Soest,maar we dreigden het niet te halen.Nu zagen we in het boekje,dat er een spoor van de DB liep in Warstein .We wilden daar dan de trein nemen naar Soest.De eerste 2 kilometer erheen begonnen al met boven de 16%, zodat ik ook een paar keer moest afstappen.Vervolgens geen bordjes meer richting Warstein.Dus bij een bushalte een voorlopig nog dame gevraagd hoe ver het nog was.Oh,das ist einfach fur Sie.Nicht weit.Vervolgens ging het nog steiler omhoog en verre van kort en einfach.Toen er daarna nog een berg opdoemde ontstak de voormalige man Gods in grote woede en dreigde een kruistocht te ondernemen tegen dat mens( in het volendams is mens vrouw,maar dan zonder de bijsmaak,die Koos eraan gaf). En dan kom je aan in Warstein en vraagt beleefd: wo ist der Bahnhof?.Aber es gibt kein Bahnhof mehr.Dus die helse tocht helemaal voor niets gemaakt.Gelukkig kwamen we erachter,dat je ook in de bus de fiets kon meenemen,mits het buiten het vervoer van scholieren viel en zo kwamen we toch nog in Soest.
Maar nu op vrijwel dezelfde plaats waren de accus van Koos leeg en durfde hij niet verder.Ik zeg: je wilt toch hopenlijk niet naar Warstein.We stonden bij een bushalte en na 15 minuten zou er een bus komen.Toen deze kwam mocht er wegens de drukte maar 1 fiets mee.Ik zeg zoek jij alvast een hotel ,dan fiets ik het laatste stuk wel alleen.Dat ging over een mooi fietspad richting Mohnesee.Een fietspad over een oude spoorbaan(vandaar). Dit leek dan ook erg op de Vennbaan route van Aken naar Troiponts en Troisvierges,die ik vorig jaar september heb gefietst.Niet meer dan 2% stijgen en dalen.Wel lekker( wel is volendams en niet te vertalen in het nederlands; het latijnse quidem lijkt er nog het meeste op).Op een zeker moment zag ik een bordje Soest nog 12 kilometer,maar 4 kilometer verder in Wamel was het opeens 18 kilometer.De eerste 8 kilometer ging ook nog omhoog,maar de laatste 10 ging met de wind mee omlaag,zodat ik toen Koos belde een hotel gevonden te hebben,nog maar 3 kilometer te fietsen had.Het was hotel Domhof,dus richting Dom gefietst.Koos had zijn eerste pilsje nog niet op.
Al met al een toch zware tocht met herinneringen,maar door het droge weer en het zonnetje na twaalven voor mij zeer bevredigend.