Naar Usti nad Labern

Vanmorgen wakker geworden zonder de nodige schoenen of andere werpartikelen,die mij het snurken moeten beletten,in mijn bed.Dat betekende,dat ik niet gesnurkt heb.Of we daarom de komende nacht zelfs 1 bed hebben,terwijl ik toch gezegd heb,dat we are not a married couple,is mij onduidelijk.
Na de klim van gister was er nu een mooie afdaling naar de rivier,die vanaf Melnik de Elbe of Labem heet.De eerste kilometers zagen er veel belovend uit,een prachtig fietspad langs de rivier,maar plots werden we opgehouden door ontwortelde bomen,die over het fietspad lagen of hingen.De ene keer kon je eromheen,de andere keer onderdoor.Onderweg werd het uitzicht over de Elbe steeds mooier,maar werd ook duidelijk wat een verwoestingen,die overstroming aangericht heeft.Er heerste een kenmerkende rottingslucht,lantarenpalen scheef over de weg,afgeslagen bruggen.En toch werden sommige weilanden al weer besproeid,terwijl anderen nog onder water stonden.Zo ging het vlot tot Roudnice.Vandaar was het 19 kilometer naar Terezin,beter bekend als Theresienstad.Maar net buiten Roudnice was het fietspad volledig weggeslagen.Zelfs lopen was moeilijk en onduidelijk hoever dit ging.Toch maar geprobeerd.Na een kilometer kon je wel weer fietsen,maar de weg was dan zoals dat in duits heet,holprig. Dwz je hebt het gevoel,dat je op een rodeopaard zit.En dan maar hopen,dat er betere tijden aanbreken.En inderdaad verder was de weg weer of hij net geasfalteerd was.
Voordat je het plaatsje Terezin inrijdt,zie je het gedenkteken,het oude concentratiekamp.De Duitsers hebben het hele stadje als een doorgangskamp gebruikt door de oorspronkelijke bewoners eruit te gooien.Indrukwekkend uiteraard.Zo hebben de voetballers bij het EK Auswitch bezocht.
In Terezin geluncht en daarna richting Litomerice.Hier hadden we de brug over gemoeten om dan weer rechtsufrig de Elbe te volgen,maar we kwamen aan de linkerkant uit,waar een deel van de weg nog was afgesloten tgv de schade door de overstroming.Weer de nodige moeite om de juiste weg te vragen. Intussen was het. 3 uur en de hitte was nauwelijks meer te dragen,maar om 4 uur reden we Usti binnen en bij de touristeninformatie gevraagd naar een fietsvriendelijk hotel.Dat was Pivovar hotel Na Rychte,een hotel en tevens brouwerij.dat kwam goed uit; mijn zwager Theo zou zeggen; het luik kan open.