Soest Ronkhausen

Heb ik net zitten zweten voor het verslag en geprobeerd wat fotos toe te voegen ,is het hele verslag verdwenen
Je komt Soest binnen via een poort tussen de stadsmuren,de Osthofentor en je waant je direct in de Middeleeuwen,kronkelende straatjes met talloze vakwerkhuizen en een plaveisel,dat wel bij de Middeleeuwen past maar niet bij mijn Koga Myata traveler fiets.Dat deed me denken aan een prachtig boek,dat ik gelezen heb,De Eeuwreiziger van Andres Neumann.Ondanks de duits klinkende naam een argentijnse schrijver.Een reiziger komt in de 19e eeuw een plaats binnen in midden Duitsland en huurt een kamer in een herberg.Bedoeling was voor korte tijd,maar uiteindelijk blijft hij jaren hangen.Het sociale en politieke leven uit die tijd komt langs in oa salondiscussies.Verbazend dat een Argentijn zich zo in het Duitsland van de 19e eeuw heeft verdiept.Vorig jaar las ik een boek van Toergenjev,een russische schrijver uit de 19e eeuw,het verhaal Lentebeken en ik realiseerde direct dat dat boek van Neumann daarop geinspireerd moest zijn.
We maakten een wandeling door Soest,maar de hele stad leek uitgestorven op vrijdag.We hoorden wat geroezemoes uit de Biergarten van een Brauhaus de Wilde Wiese.Daarbinnen gekeken leek het wel of heel Soest hier verzameld was.Een gezellige drukte bij nog windstil en zonnig weer.We konden toch nog een tafel krijgen,die niet gereserveerd was en genoten een heerlijke Bauernplatte,geen koelappies,maar een varkenslapje met in de ovengebakken aardappelen,emels.Teruggezwalkt naar het hotel,dat intussen al aan het sluiten was
De volgende ochtend Soest via een andere Tor weer verlaten.Zo snel als ik de dag ervoor die laatste 10 kilometer had afgelegd,zo langzaam ging het nu door de constante stijging van3 tot 6%.Na 1 uur net 10 kilometer afgelegd.We kwamen weer aan de westzijde van de Mohnsee uit en moesten de dam over.Eindelijk was ervweer wat herkenning van 4 jaar terug.Na 3,6 kilometer langs het meer moesten we een grindpad op,maar Koos was niet van plan voor het einde van het meer af te slaan.Dus toen ik hem eindelijk had ingehaald,konden we weer 3 kilometer terug om alsnog die grindweg op te gaan naar een hoogte van 298 meter.De afdaling over zo' grindpad is ook geen feest.Bij Husten aangekomen weer wat problemen met het vervolg.Je leert zo toch wat eerder de weg te vragen als het niet senang aanvoelt.Dus weer 3 kilometer terug..Voorbij Hachen bereikten we de Sorpesee,waar we 10 kilometer langs moesten en dus niet konden verdwalen.Een heerlijk glooiende weg met gunstige wind.Bij Amecke aangekomen namen we een asfaltalternatief voor een klim van ruim 10 kilometer en een hoogte van 698 meter.In Wildewiese aangekomen herkende ik het hotel,waar we 4 jaren geleden gelogeerd hadden.Maar er zaten al een verontrustend groot aantal motorrijders en fietsers te lunchen.Met ons vriendelijkste gezicht om dezelfde kamer gevraagd als 4 jaar terug,maar es tut mir Leid,alles ist Vollgebucht.Uiteraard was na die zware klim de accu van Koos ook leeg.Aber gibt es dan noch ein Hotel in der Nahe.Na ja in Ronkhausen.Dan mussen sie zuruck.Konnen Sie dan bitte fur uns anrufen ob es noch ein Zimmer frei gibt.En tot onze vreugde kwam er een glimlach op het gelaat.Er was 1 kamer geannuleerd,verder was alles vol in de omgeving op zaterdag.Het was ruim 8 kilometer naar Ronkhausen,maar wat een heerlijke afdaling was dit al begon het wat te miezeren.Een klein plaatsje,dus Im Stillen Winkel was snel gevonden.We hadden in Wildewiese om die aardige mevrouw te belonen nog een late lunch genomen met 2 alcoho!vrij bier,dus we vroegen of we zo laat mogelijk konden dineren.Hadden ze als eerste hotel Matjeshering op de kaart staan.Dat is een schotel,dat je niet direct zo verzadigd bent.Laten ze nu ook als een van de weinige hotels Port en Calvados hebben.Dus we hebben in de schemer buiten een genoeglijke avond gehad.
Intussen is het zondagavond en nadert Keulen,maar voor het verslag weer verdwenen is verstuur ik het maar,dan maar zonder fotos