Dagje Dresden

Telkens als ik de gang op ging om naar toilet en badruimte te gaan,had ik een lichte spanning.Op het Dominicus had je helaas nooit het risico een meisje van de Rosa tegen het lijf te lopen,maar hier had dat zeker gekund.En die toiletten toen waren half open en zeer gehorig.Dus probeerde je ,als er een horde wachtenden stond ,geen geluid te maken bij het ledigen van de darmen.Dat lukte natuurlijk niet.I.pv.een korte krachtige klaroenstoot werd het dan zo'n langerekte klaagzang van Jeremiah en daarna moest je toch naar buiten komen.
We gingen eerst een rondtoer door Dresden maken.Op onze leeftijd word je nog wel eens overvallen door ,zoals in de medische leerboeken staat,imperatieve mictiedrang.Dus eerst cafe Henricus(?.Jazeker) binnengegaan.
Ik had een paar dagen geleden Het stenen bruidsbed van Mulisch gelezen en dit ging over Dresden kort na de oorlog.Die bombardementen,waarbij brandbommen zijn gebruikt,veroorzaakten zo'n hitte,dat de vliegtuigen niet eens meer in de buurt konden komen en zelfs de Elbe in brand stond.35.000 mensen zijn daarbij omgekomen.Ook op onze andere fietstochten door Oost Duitsland hebben we de zinloze gevolgen van bombardementen gezien.
Dresden is een prachtige stad.Ik zal wat fotos van gebouwen bijvoegen.Vooral vanaf de brug had je een prachtig uitzicht over de Altstadt.Vele gebouwen leken nog vrij oud,maar dat kwam door het elbezandsteen,dat door regenwater snel oxideerde en daardoor een zwarte kleur kreeg,kenmerkend voor de bouw van Dresden,maar aan de woningen kon je wel zien,dat pas na de Wende in 1989 met de wederopbouw is begonnen.
Na de rondtoer zijn we de Frauenkirche binnengegaan.Deze leek wel wat op de Stift Wilhering bij Linz in Oostenrijk,alleen nog uitbundiger gedecoreerd.Vervolgens het Gemaldemuseum bezocht.Met die tegenwoordige audioapparatuur krijg je toch veel zinvolle informatie over die kunstwerken.Meer geleerd dan van De eeuwige Schoonheid,een kunstboek,dat ik van Dikke Toon moest kopen,omdat wij nu eenmaal cultuurbarbaren waren.
Vervolgens wilden we de rondtoer nog eens op de fiets overdoen.Maar bij de Priesnitzstrasse,die ik me nog herinnerde,omdat dit bekend is als een verband bij ontstoken aderen bv,raakten we verdwaald in een bos,waar maar geen eind aan kwam en ook niet meer op de kaart herkenbaar was.Dus na 8 kilometer toch maar omgedraaid en op de mio weer in de Altstadt gekomen.Daar buiten op een druk terras van een Spaans restaurant de maaltijd genuttigd.Koos zocht een geschikte wijn uit.Dit deed me denken aan Dikke Toon,onze leraar nederlands,die enige rivaliteit had met Rooie Arie,leraar frans.Toon was eens in Frankrijk in de Drome en bestelde een wijn.het was een Crozes hermitage en de ober had bewonderend geknikt,want dat was een bijzondere wijn,dus Toon was een kenner.Wij kozen een wijn uit de streek waar we op onze reis naar Santiago de Compostella waren neergestreken.Toen we later om ons heen keken,waren we nog de enigen op het terras.